«Είμαι πολύ χαρούμενος για το νέο Πανελλήνιο ρεκόρ. Τα αφιερώνω στην οικογένειά μου, τον προπονητή μου και όσους είναι δίπλα μου και με στηρίζουν! Μου αρέσει πολύ όταν τρέχω. Θέλω να φτάσω ψηλά,» δήλωσε στο ΑΠΕ ? ΜΠΕ και το Πρακτορείο Sport ο «χρυσός» Νίκος Τουλίκας. Ποιος είναι ο Νικόλας και πως «σμιλεύεται» η καρδιά ενός πρωταθλητή του στίβου και της ζωής; Τις απαντήσεις δίνουν ο 28χρονος προπονητής του, Νικηφόρος Μπελαγιάννης και η μητέρα του Νίκου Τουλίκα, Έφη Καραγιάννη.

Ο προπονητής του θεωρεί: «Ο Νικόλας αυτή τη στιγμή βρίσκεται στους δώδεκα καλύτερους αθλητές στον κόσμο. Το θέμα είναι πόσο μπορεί να αντέξει ο ίδιος. Όταν πλησιάζει τη συχνότητα του πρωταθλητισμού, δεν το αντέχει ψυχολογικά. Εγώ μπορώ να τον βοηθήσω να κατεβάσει ακόμη περισσότερο τους χρόνους του. Αν δουλέψει και αντέξει στην ψυχολογική πίεση, τότε θεωρώ πως έχει τις δυνατότητες το 2020 να συμμετάσχει στους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Μόνο όμως αν θέλει εκείνος και για όσο το θέλει. Σε καμία περίπτωση δεν θα τον ζορίσω».

Πως είναι για έναν προπονητή να δουλεύει με έναν αθλητή με αυτισμό; «Είναι σημαντικό να κρατήσεις αποστάσεις με τον αθλητή ΑμεΑ που κάνει πρωταθλητισμό. Οι ρόλοι πρέπει να είναι διακριτοί για να σε υπολογίζει. Επίσης θεωρώ πως ένας επαγγελματίας προπονητής πρέπει να αφήνει τους συναισθηματισμούς εκτός δουλειάς. Είναι δύσκολο να μην λειτουργεί το συναίσθημα, πόσο μάλλον όταν προπονείς ένα παιδί που έχει ιδιαιτερότητες. Όμως, ως προπονητής παίρνεις καλύτερες αποφάσεις για τη βελτίωση του αθλητή, όταν το συναίσθημα είναι μειωμένο».

Ο Νίκος Τουλίκας κατάφερε μέσα σε 5 χρόνια να καταρρίψει το Πανελλήνιο ρεκόρ, αλλά ο πρωταθλητισμός δεν είναι αυτοσκοπός. Το σημαντικότερο μήνυμα που στέλνει είναι αυτό της ένταξης και της αποδοχής των διαφορετικών παιδιών στην κοινωνία, όπως το αποτυπώνει η μητέρα του: «Οι γονείς θα πρέπει πρώτα να αποδεχτούν το πρόβλημα του παιδιού τους για να μπορέσουν να το βοηθήσουν. Τα παιδιά με νοητική στέρηση και αυτισμό μπορούν να κάνουν πάρα πολλά πράγματα αρκεί να έχουν ανθρώπους δίπλα τους που να μπορούν να στηρίξουν κάθε τους προσπάθεια. Η προτροπή μου είναι να τα βγάλουν από το σπίτι και ο κόσμος να αποδέχεται τα παιδιά. Δεν είναι για λύπηση τα παιδιά μας. Έχουν γίνει πρόοδοι στην Ελλάδα ως προς αυτό, αλλά θέλει πολύ δουλειά ακόμη».

Πηγή : mpa.gr